عدم تأیید

به طور ذاتی همگی ما خواستار تایید از اطرافیانمان هستیم. وقتی تایید می شنویم احساس با ارزش بودن و مفید بودن درونمان می جوشد. اما اتفاق افتاده کسانی که در کودکی‌شان تنها به واسطهٔ کارهایی که می کردند تایید می شدند. این تایید هایی که خالی از عشق و محبت باشد تبدیل به تلهٔ احساسی می شود و در آینده می تواند ابزاری برای باج گیران عاطفی به منظور رسیدن به اهدافشان باشد.

در زندگی مان آن قدر تایید می شنویم که عملا معتاد به تایید می شویم تا جایی که حتی تحمل تایید نکردن دیگران را نخواهیم داشت. کسانی هستند که آن قدر معتاد به تاییدند و ترس از تایید نشدن دارند که حتی می ترسند مثلا جنسی را که دوست ندارند را به فروشگاه ببرند و ناگهان با عدم تایید فروشنده مواجه شوند.

خصوصیت تایید شدن در همگی ما تثبیت شده است و هیچ عیبی هم ندارد که طالب تایید دیگران باشیم اما کسانی که به این کار اعتیاد پیدا می کنند، مدام به دنبال تایید افرادند و عدم تایید یکی، باعث بهم خوردن تعادل آن ها می شود. تصور می کنند شکست خورده اند و دیگر با ارزش نیستند.

تنها با ارزش بودن خود را در تایید و اعتبار بخشی دیگران می دانند.

در روابطی که عشق و محبت در آن بستگی به «چگونگی اعمال ما» دارد ممکن است رفته رفته معتاد به تایید شویم.