زندگی‌ام اندازه من نیست، گاهی آنقدر گشاد و باز است که در یک روزش می‌توان سوره بقره را جا کرد یا می‌توان فیلم game of thrones را یک‌بار دیگر دید، گاه آنقدر تنگ و خفه است که باید بعد جمع‌کردن…

آدم هر چقدر بزرگ‌تر می‌شود شیوه‌های تربیتی خانواده هم متفاوت می‌شود، چند سال پیش خانواده کاری کرد که بیشتر شبیه انتقام بود. یک روز صبح سرحال راهی سرکار شدم، ساعت 9 صبح، موقع ترک خانه همه چیز سرجایش بود، همان…

هزار سال پیش نظرم درمورد مدیتیشن این بود که برای آدم‌هایی است که رنج نبرده‌اند، زخم نخورده‌اند. اوج غم‌شان این بوده که دیشب به جای پلو، تخم‌مرغ خورده‌اند و به این نتیجه رسیده‌اند که این دنیا دیگر جای زندگی نیست.…

دایی آمده بود خانه ما تا عید را تبریک بگوید، دیدن یک آدم دیگر بجز خودمان در روزگار قرنطینه و دورکاری مثل توپی است برای بچه‌ای که فوتبال دوست دارد اما توپ ندارد و مدام توی ذهنش حرکات را می‌سنجد…

متیو مک کانهی، همان بازیگر فیلم میان ستاره‌ای interstellar، یا همان ران وودروف در فیلم باشگاه خریداران دالاس، کتاب چراغ سبزها را نوشته است، اینکه چگونه فکر می‌کند و در زندگی کجاها چراغ سبز گرفته و کجاها چراغ قرمز را…

اکثرا فکر می‌کنیم سال جدید قرار است کیلومترمان را صفر کنیم و از اول همه چیز را شروع کنیم که خب باز هم می‌دانیم که هر فروردینی ادامه‌ی اسفند قبلی است؛ فاصله‌ی بین اسفندماه تا فروردین را یک ماه حساب…

از آدم گشنه که توقع ندارید بتواند درست فکر کند و وبلاگ بنویسد؟ به مربی گفته ام که چند روز که باشگاه پیدایم نشده بخاطر درد و گشنگی است، فکر نکنی که خواب ماندم، نه تازه از گشنگی خوابمم نمی‌برد.…

عاشق شده‌ام. پاییز است، درختان هر کدام یک رنگ، باران چند روز است بند نمی‌آید همه چیز فراهم بود، توی تاکسی بودم و جز راننده تاکسی کسی نبود پس عاشق راننده تاکسی شدم، چه شکلی بود؟ یادم نمی‌آید. اصلا یادم…

داستان این است که عمه می‌میرد و ارثیه‌ای برای ویرجینیا وولف باقی می‌گذارد. حالا او یعنی ویرجینیا وولف که کمی مستقل‌تر شده می‌تواند راحت‌تر و آزادانه‌تر فکر کند و به سوالاتی برسد مثل اینکه چرا زنان نویسنده در طول تاریخ…

پیش نوشت: این پست بیشتر برای آپدیت وبلاگ است، نمی‌دانم روزها هم برای شما انقدر زود می‌گذرد یا فقط منم که نمی‌دانم چطور شهریور ماه تمام شد و مهر هم همینطور و اینجا ساکت ماند. دوستی برایم پیام گذاشته بود…