نگاه آدم‌های مختلف نسبت به زمان، زمان خطی است یا دایره‌ای؟

۱۰ دیدگاه. Leave new

• احسان

  فوریه 3, 2019 13:35

  دروود سحر خاتون.

  الگوهایی که آدم‌ها استفاده می‌کنن ، همشون شبیه خود واقعی آدم‌ها نیستن.
  ما آدم‌ها همگی‌مون از یک الگوی کلی تبعیت می‌کنیم و مابقیِ الگوهایی که به کار می‌گیریم ،‌اکتسابی از محیط اطرافمونه. و به شکلی ازشون استفاده می‌کنیم که با اون الگویِ اصلی ، همخونی داشته باشه.
  ما می‌تونیم هر الگوهایی رو بکار بگیریم. و به سبک خودمون ازشون استفاده‌ کنیم.
  اما اجرایِ دقیق الگوهایی که داریم ،‌همگی‌شون ممکن نیست برای افراد. برای اینکه خصوصیاتِ ذاتیِ آدم‌ها متفاوت با هم هستش و نمی‌تونن این خواصِ ذاتی با خواص متضادشون کنار همدیگه جمع بشن.
  این مونوکرونیک و پلی‌کرونیک هم جزع یک از این الگوهای نسبتا کلی قرار داره.
  مثل همون مسائل کمی و کیفیِ مطلق می‌مونه.
  هر کدوم سره جای خودش باید استفاده بشه. و اگه جای دیگه اگه بخواد مورد استفده قرار بگیره ، هزینه رو افزایش می‌ده. که خودتم غیر مستقیم به این موضوع اشاره کردی.
  این مطلبتو هم دوست داشتم.

  موفق و شادباشی. :))

  پاسخ
  • سحر

    فوریه 3, 2019 20:38

    سلام احسان‌جان
    موافقم منتهی همچنان تاکیدم روی کلمه‌ی “ترجیح” است

    پاسخ
    • احسان

      فوریه 3, 2019 23:37

      درود دوباره سحر خاتون.

      حرفت درسته که ترجیح ، کاره خودشو می‌کنه.
      بیشتر خواستم یه موضوعی رو ضمیمه‌ی بحثت کرده باشم که توی این غافله‌ی آموزش دادن‌ها دلم خوش باشه که اگه نتونستم مثل تو همچین کاری بکنم ،‌ حداقل تونسته باشم یه نقشِ کوچولو توی اشاعه‌ی آموخته‌هام به دیگران داشته باشم. :)
      این الگوها و سبک‌هایی که ما استفاده می‌کنیم ، بیشترشون فکر می‌کنم که تحمیل شده از سمت اجتماع باشه. هر گروهی ، بیشتر از هر کار دیگه‌ای ، برای خودش الگو ارائه داده. و هر کسی هم خواسته بگه من جزع اون گروهم ، از سبکِ اون گروه استفاده کرده.
      هر گروهی ،‌ بیشتر اون ملاک‌هایی رو بهتر می‌دونه که باعث شده خودش با اون ملاک‌ها بیشتر رشد کنه. و یا عملکرد بهتری داشته‌باشه.
      برای همین هم هست که خوب ازشون تعریف می‌کنه. و دیگران رو مشتاق می‌کنه.
      خب برای همینم هست که من درست‌ترین راه‌کارها رو هم عامل رشد بیشتر می‌دونم ، و هم عامل عملکرد بهتر. و بیشترین توصیه‌هام ، از همین جنسن. و برای عملی شدنش ، راه‌کارهایِِ عملی و بدرد بوخوری پیدا کردم.
      واسه همینه که حرفام یه مقداری ، شاید نافهم جلوه کنند.
      چون با مفاهیمی که آدم‌ها پیش از این می‌دونستن ، کمی تفاوت داره. و هم کمی شباهت. پیچیده شد نه! ولی فکر می‌کنم توضیحش سادس.

      خوشحالم دارم واست توضیح می‌دم.
      امیدوارم بدردت بوخوره.
      :)

      پاسخ
• رسول احمدپناه

  فوریه 2, 2019 01:30

  سلام من تازه با بلاگ شما اشنا شدم وفکر میکنم چیز های جدیدی میتونم یاد بگیرم .

  یه سوال داشتم ، در فرهنگ مونوکرونیک نوع نگاه به فرایند ها خطی هست و در فرهنگ پلی کرونیک ابر مفاهیم و روند ها مد نظر هست ؟

  پاسخ
  • سحر

    فوریه 2, 2019 19:44

    سلام رسول عزیز
    بله، فرآیند مونوکرونیک روی یک چیز تمرکز می‌کنه و می‌ره جلو و مدام می‌سنجه که چند درصد یا چقدر از صفر تا صد راه رو رفته
    ولی فرهنگ پلی‌کرونیک توجهش بیشتر به رویدادهای میانیه مثل حاشیه‌هایی که به فرض سر کلاس درس میوفته (لیوان آبی میریزه، یا اتفاقی میوفته و توجه همه میره سمتش یه آخیش از ته دل میگن)

    پاسخ
• حسین

  ژانویه 31, 2019 13:27

  سحر عزیز
  سلام
  ۱- راستش کمی این فرهنگها و نگاه ها و تعریفها برای من نامفهوم بودند. مثلا وقتی میگیم زمان برمی‌گرده یعنی چی؟ (قشنگ معلومه توی مونوکرونیک دارم به پلی کرونیک نگاه می‌کنم)(شکلک خنده با عرق سرد بر روی پیشانی).
  ۲- من با اون بذل توجه بیشتر حال کردم تا با این مبحث. برای من با اینکه ظاهرا اعتقادات منوکرونیکی دارم، برخی رفتارم پلی کرونیکی هست. ته ماجرا برای من این میشه که این دسته بندی کجا بدرد می‌خوره و به کار میاد؟ مثالش همون که گفتید، وقتی کسی دیر سر قرار میاد، تا قبل از این دسته بندی نمی دونستید که اسمش چیه، حالا می‌دونید، چیزی فرق کرده؟ از عصبانیت، از عدم ارزشی که برای ملاقات کننده قائل شدن و غیره.
  موفق باشید

  پاسخ
  • سحر

    فوریه 1, 2019 15:14

    سلاام
    کل متن می‌خواست بگه اگر می‌خواین عملکرده در سطح فردی بره بالا باید روی مونوکرونیک کار کنیم و چون این کار “توجه” رو بیشتر می‌کنه
    بله حق با شماست آدم‌ها هم پلی‌کرونیک دارن هم فرهنگ مونوکرونیک ولی ترجیح‌مون به یک سمت بیشتره

    شاد باشی حسین‌جان :)

    پاسخ
• حمید پهلوان

  ژانویه 30, 2019 20:20

  با توجه به توضیحات بالا، من همزمان هم مونوکرونیک هستم هم پلی‌کرونیک!
  خب الان این مسئله پیش میاد که این فرهنگ اشتباهه یا من باگ کرونیکی دارم؟ :)

  پاسخ
  • سحر

    ژانویه 30, 2019 23:22

    بستگی داره توی چه حوزه‌ای بسنجین
    توی حوزه‌ی “توجه” و “اقتصاد توجه” مونوکرونیکه که مهمه
    حوزه‌ی پلی‌کرونیک تاکیدش روی موازی‌کاریه و عموما عملکردها رو پایین میاره ولی توی یه مسائلی که از بالا میخوایم بهش نگاه کنیم، مثل همون ادغام مجتمع‌های تجاری مفیده
    شما توی مقیاس توسعه فردی و توجه نگاه کنین باید غلظت مونوکرونیک رو بیشتر کنید.
    یه چیزی هم یادم رفت بگم اینه که افراد با فرهنگ مونوکرونیک، خیلی کاری به محیطه ندارن مثلا می‌خواد مذاکره کنه به در و دیوار و محیط خیلی گیر نمی‌ده نتیجه براش مهمه، اینکه نتیجه‌ی مذاکره چی شد بهش رسید یا نه
    به این فکر کنین که ترجیح‌تون بیشتر کدومه

    پاسخ
    • حمید

      ژانویه 30, 2019 23:44

      من اعتقاد زیادی به این دارم که زمان خطیه و البته از اینکه وقتم رو برای چیزی هدر بدم خیلی حس بدی می‌گیرم…
      از برنامه‌ریزی بیزارم اما هر روز برنامه‌ریزی می‌کنم و البته پیش نمیره.
      پروژه‌ها رو خطی پیش نمی‌برم و پارت پارت انجام می‌دم و روی هر پارت Zoom می‌کنم و معمولا وقتی چند پارت انجام شد و به یک خروجی اولیه رسیدم دیگه پروژه رو انجام شده می‌دونم :)) همینطور تاخیر هم توی تحویل پروژه یک امر طبیعی شده برای من…
      به همین دلیل قضیه مونوکرونیک و پلی‌کرونیک برای من یکم تناقض داره.
      البته درباره مثال محیط مونوکرونیک باید بگم محیط برای من خیلی مهمه ولی در عین حال خودم رو یک آدم خطی و تک‌بعدی می‌دونم.

      پاسخ