هیچ وقت نگو “وقت ندارم”. تو دقیقاً همان قدر وقت داری که داوینچی و ادیسون و انیشتین داشتند.
-جکسون بروان-
پی نوشت: گاهی لازم است علت وقت نداشتن هایمان را نگاهی بیاندازیم، شاید خود را با کار های صرفا ساده و نه مهم، مشغول کرده ایم. گاهی لازم است الویت بندی هایمان را اصلاح کنیم.
الویت بندی یعنی بدانیم اگر در لیست قرار باشد فقط یکی از آنها اتفاق بیافتد کدام است؟
اولویت دوم یعنی بدانیم اگر در لیست قرار باشد فقط دوتا از آنها اتفاق بیافتد کدام است؟
اگر الویت هایمان را دقیق بدانیم تقریبا غیرممکن است که بگوییم “وقت ندارم”
گاهی اوقات هم دو چیز کاملا متفاوت را با هم میخواهیم دریغ از اینکه نمیدانیم برخی از اهداف قابلیت “جمع پذیری” ندارند. مثل موفقیت و آرامش. میدانیم که برای رسیدن به موفقیت باید گاهی اضطراب را تحمل کنیم . باید شب بیداری ها و حرف های دیگران را تحمل کنیم و…. که اینها مخالف آرامشند.
