نمی‌دانم چه شد که این‌طور شد، اصلا آدم‌ها عادت دارند برای کارهای غیرمنتظره سپر دست بگیرند و حق را به خودشان دهند و بازی را جوری بچینند که انگار برنده‌اند. گاهی این اتفاقات یهویی و یا اتفاقات غیرمنتظره است که قشنگ تن آدم را به لرزه در می‌آورد تا ببیند کیست و کجاست و آیا تصویر کلی مسیر را گم کرده و قاطی جزئیات شده و یا درست پیش می‌رود و وقتش است که یک دست مریزاد مشتی به خود دهد!
فلسفی‌اش نکنم، خیلی از اتفاقات غیرمنتظره استقبال نمی‌کنم، از طرفی هم می‌دانم با برنامه‌ریزی زیاد، چوب لای چرخ خود گذاشته‌ام و محال است کار جلو برود. هر کسی لِمی دارد. برد با کسی است که فوت‌وفن خودش را پیدا کرده باشد و بتواند چیزهایی که یادگرفته را برای خودش بهینه‌سازی کند. خواندن و رفتارهای ظاهری، تغییرهای ناپایدار –یا بهتر بگویم جوگیری- ایجاد می‌کند. دو سه هفته با آن‌ها جلو میرویم ولی چون قشنگ به جان ننشسته حتی ممکن است بعد از 60 روز باز هم برگردیم سر جای اولمان. کاری هم با کسانی‌که از تغییر انتظار انقلاب دارند نداریم.
برخی از ما –کسانی‌که دقدقه رشد دارند- آنقدر کلاس میرویم و کتاب می‌خوانیم آخر سر گم می‌کنیم که چه؟! دقیقا تصویر کلی ناپدید شده و بیش از حد گرفتار جزئیات شده‌ایم در نهایت این می‌شود که کلاس رفته‌ایم که فقط رفته باشیم و یا کتاب خواندیم که فقط خوانده باشیم در آخر کار هم جوری معلم‌گونه رفتار می‌کنیم که دیگران از معاشرت با ما می‌ترسند.
نمونه‌اش، کلاس‌های شخصیت‌شناسی است که قبلا در موردش نوشته بودم. میرویم کلاس، فکر می‌کنیم الان من خدای شخصیت‌شناسی‌ام بعد هر کسی را که می‌بینیم تحلیل می‌کنیم که فلانی تیپ T است و آن‌یکی S. بعد هم تفسیر می‌کنیم که بعدش چه می‌شود. ;-)
دقیقا گم کرده‌ایم که فهمیدن تیپ‌ها برای تحلیل خودمان است، برای بهتر زندگی‌کردن خودمان است
نه توجیه کارهای دیگران و یا توجیه کارهای خودمان!
خواندن و یادگرفتن زمانی اتفاق می‌افتد که دقیقا من بدانم چیزی را که خواندم –هرچند کوچک- در کجای زندگی‌ام می‌توانم پیاده‌اش کنم و چطور این لباس را اندازه تن خود کنم تا برای من هم زیبا به نظر برسد.
اینجاست که اتفاقات غیرمنتظره گاهی حال خرابی‌های عجیبی بار می‌آورد. شُکی وارد می‌شود و تمام خوانده‌ها و کلاس‌رفتن‌ها، format شده و تنها چیزهایی باقی‌مانده که خودمان برای خودمان با توجه به شرایط‌مان بهینه‌سازی کرده‌ایم.
کمی بیشتر حواسمان به یادگیری‌هایمان باشد.
این روزها تمام ترسم ناشی از گپ موجود بین دانسته‌ها و عمل‌کردن‌هایم است.
