کتاب‌ به عنوان یک سفر ذهنی

۵ دیدگاه. Leave new

• کاروانو

  جولای 25, 2018 21:52

  ممنون از مطلب مفیدتون

  پاسخ
• حسین قربانی

  جولای 2, 2018 17:56

  خانم شاکر عزیز
  سلام
  مطلب خوبی بود و لذت بردم، این شنیدن حس‌های مشترک (برای من سکوت بعد از خواندن یک مطلب) خیلی حس خوبی داره، انگار تنها نیستی، درد باشه یا شادی، احساس حضور در تیم داری، برای من البته این طوره.
  با بخش “نقس اصلی: خواننده” هم به شدت موافق هستم، وقتی شهر کتاب کار می‌کرد، آدم‌های زیادی رو می‌دیدم که اهل مطالعه بودند ولی یک جور خاصی بودند، به قول بهزاد مرادی، خود خفن پندار بودند، خیلی باهاشون ارتباط برقرا نمی‌کردم، هنوز هم البته زیاد با چنین افرادی نمی‌تونم ارتباط برقرار کنم. منتها بعد از شهر کتاب، یک دوره کوتاه دچار قحطی کتاب شدم، نه این که نباشه، اما من مطالعه نمی‌کردم، حس کسی رو داشتم که از شهر کتاب رفته به بیابان کتاب، اونجا بود که متوجه اهمیت کتاب شدم، موهبتی که به شما اجازه می‌ده، از خودت خارج بشی، به قول شما نقش اصلی بشی، وقتی نباشه، نقش اصلیت می‌شه، خودت و تمام چیزهای محدودی که اطرافت هست، خیلی خلاصه خودت و کمی جلوتر از نوک دماغت.
  البته منظورم این نیست که اگر کسی کتاب نخونه، حتماً این طور می‌شه، نه راستش، برای همه نمی‌شه یه فرمول نوشت، بعضی مردم به واسطه تربیتشون، محیطشون، شرایطشون و خیلی عوامل دیگه ممکنه به این حالت برسند، که راحت خودشون رو گسترش بدن و جز خودشون هم کس دیگری رو ببینند، منتها من این طور نبودم و نیستم. و کتاب به من کمک کرد که کمی از خودم رو گسترش بدم. تجربه شهر کتاب می‌گفت که به برخی هم کمک نکرد، حتی در جدایی‌شون از بقیه و محدود کردنشون به خودشون، کمک کننده بوده.
  برای من این گسترش در نوشتن هم هست، گاهی در فیلم دیدن، گاهی در سفر، گاهی در گفت و گو با یه نفر دیگه و … همه راه‌های لذتبخشی هستند برای زندگی. نه؟
  موفق باشید

  پاسخ
  • سحر

    جولای 3, 2018 23:09

    سلام
    خیلی قشنگ گفتین: «موهبتی که به شما اجازه می‌ده از خودت خارج بشی.»

    پاسخ
• یه معلم

  ژوئن 22, 2018 21:00

  سلام خانم شاکر به قول شاعر قدر زر زرگر بداند…….کسانی که اهل مطالعه اند بیش‌تر قدر کتاب رو میدونن چیزی که دوس دارم بگم تجربه ی خودمه شاید درست نباشه اینکه کتاب ها مثل آدما هستن دارای تفکرات مثبت و منفی امکان داره آدم کتابی در مورد افسرده‌ گی بخونه و احساس کنه افسردس و یا کتابی درمورد صبر بخونه احساس کنه کم تحمله و یا ازین بدتر طرف بره کتاب های صادق هدایت رو بخونه در نهایت به این حرف مولانا برسه که دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ در نهایت بره خودکشی کنه .حرفم اینه که من به شخصه وقتی کتاب می خونم سعی نمی کنم از پنجره نویسنده نگاه کنم که این پنجره باعث تاریکی ذهنم بشه بی طرف میرم جلو منطقی بود قبولش می کنم و گرنه تورا بخیر و مارا به سلامت

  پاسخ
  • سحر

    ژوئن 22, 2018 21:33

    درود
    حرفتون رو قبول دارم.
    منظور من هم از نگاه نویسنده، به شرطی که مرحله انتخاب رو درست طی کرده باشیم بود.
    شاد باشین

    پاسخ