به این فکر می‌کردم که چه‌چیزهایی باعث خوشحالی‌ام می‌شود، لیست بلند و بالایی بود و بابت آن خدا را شاکرم!
اما بیشتر که فکر کردم دیدم این‌گونه خوشحالی‌ها اکثرا به یک وجود خارجی نیازمند است. خوشحالی یکی از سرمایه‌های زندگی آدم است چرا خود آدم به تنهایی نتواند خوشحال باشد؟
به شخصه، اوج خوشحالی‌ام زمانی است که می‌بینم روزم را مفید گذرانده‌ام. هر شب که سرم را روی زمین می‌گذارم به این فکر می‌کنم که امروزم مفید بوده یا به بطالت گذشته است. اگر حتی ذره‌ای هم مفید بوده باشد باز هم نسبت به روزهایی که تلف کرده‌ام خوشحال خواهم بود. انگار دقیقا آن روزها را زندگی کرده‌ام. مفید بودن از نظر هر کسی تعریفی دارد. مثل تعریف آرامش. کسی مستقلا نمی‌تواند متری را معرفی کند که آرامش را اندازه بگیرد. هر کسی برای خودش متری یا معیاری برای سنجش آن دارد. فکر می‌کنم مفیدبودن هم این‌گونه باشد.
شادترین مردم، کسانی هستند که می‌توانند با خودشان کنار بیایند و هر روز قدم کوچکی برای خوشحالی خودشان برمی‌دارند. اما گاهی افراد گرفتار کمال‌طلبی می‌شوند و اهدافی تعیین می‌کنند که وضعیت را وخیم‌تر می‌کند و بیشتر به سمت افسردگی می‌روند. اما با کارهای کوچک هم می‌توان شاد بود.
به خودتان تعهد دهید که هر روز یک کارخوب برای خودتان انجام دهید.
مثلا یک چالش 30 روزه راه بیاندازید و به خودتان قول دهید در این 30 روز با خودتان مهربان باشید. نه این‌که سختی‌ای به خود نگیرید! با مهربانیت با خودتان صحبت کنید، هر روز یک کاری که به نظر خودتان خوب است برای خودتان انجام دهید. مثلا ورزشی را دوست دارید، وقتی را خالی کنید و دنبالش بروید.
به صداهای درون‌تان گوش دهید.
ببینید چگونه با خودتان صحبت می‌کنید. به لحن صداها حساس شوید و سعی کنید لحن مهربان‌تری را استفاده کنید. کمتر به منتقد درون‌تان گوش دهید و اگر خواسته‌ای از خودتان دارید در نهایت مهربانی درخواست کنید.
خودتان را ببخشید.
قبول کنید که خودتان را دوست داشته باشید. دلیل‌های زیادی برای این‌کار است! به عنوان نژادی از بشر پا به روی زمین گذاشته‌اید و مختارید تا هر کاری کنید.. با تمام اشتباهاتی که کرده‌اید خودتان را بپذیرید و ببخشید.
کار خیلی سختی است چون بیشتر ما بخاطر کارهای اشتباهی که تا به الان کرده‌ایم از دست خودمان عصبانی هستیم. دوست داشتن خودتان یعنی این‌که خودتان را با تمام خطاهایی که کرده‌اید بپذیرید و در صدد بهتر کردن شرایط باشید. تا خودتان را نبخشید، خوشحالی‌ها و لذت‌های زندگی برایتان دوامی نخواهند داشت. ببخشید تا خودتان را بیشتر دوست داشته باشید.
همان‌طور که هستید خودتان را بپذیرید.
چاق، لاغر، دماغ عمل نکرده! ;-) ، حقوق ، میزان موفقیت، میزان تحصیلات و… بی چون و چرا بپذیریدش.
جسم‌تان را امروز همان‌طور که هست بپذیرید. تصور ذهنی که اکثرا از سن و جسم‌مان داریم بسیار ایده‌آل است و همین خودمان را از خودمان دور می‌کند. همینی که امروز هستید را بپذیرید.
وقتی خودتان را بپذیرید تمام سعی‌تان را می‌کنید تا امروز بهترین باشید، برای همین روز به روز پیشرفت خواهید کرد.
افراد سمی را از محیط‌تان دور کنید.
از کسانی که به طور مداوم شما را ناراحت می‌کنند دوری کنید.
یا به قول دکتر شیری، مواظب افراد با مخملک روانی باشید. این گوش نیوش را می‌توانید از کانال رسمی‌شان یا از اینجا دانلود کنید.
چند مورد اضافی‌تر!
سلامتی خودتان را در الویت قرار دهید.
وعده‌های غذایی را عقب نیاندازید.
در محیط‌های روشن کار کنید.
برای خودتان کالاهای به اصطلاح لاکچری! بخرید.
برای خودتان وقت بگذارید.
روزهایی را با دوستانی که باعث خوشحالی‌تان می‌شود بگذرانید.
تفریحات مخصوص به خودتان را پیدا کنید.
مثلا من با کتاب خواندن، بستنی‌خوردن، فیلم دیدن، حرف زدن با دوستان و… شاد می‌شوم. برای تفریحاتتان برنامه‌ریزی داشته باشید تا وقت‌تان تلف نشود.
بیش از حد از زمان‌های استراحت‌تان نزنید.
شما برای خوشحالی خودتان چه کارهایی می‌کنید؟
۲ دیدگاه. Leave new
می‌گن تو زندگی همه‌ی آدما حداقل یک نفر هست که قبل از این‌که بخوابه، به اون فکر می‌کنه. دلیل بهتر از این برای قدردان بودن؟
من فیلم می‌بینم.
درود بر شما :)