مزه ی ترش بخشی از حواس ماست، درست مثل مزه های تلخ، شیرین، شور و… . برای برخی انسان ها مزه ی ترش مورد علاقشون نیست! مثل من :)
این ادم ها معمولا این مزه ها رو دوست ندارن یا توی ترجیحاتشون نیست، ولی این مزه مضر نیست و یا یه چیز دائمی نیست و میشه بعضی اوقات که ناگهانی با این مزه ها مواجه میشن رو تحمل کنند.
چشایی ، توانایی پاسخ به مولکول های حل شده است، بشر، طعم و مزه رو با سلول های گیرنده ی طعم میتونه تشخیص بده.
گیرنده های مزه های ترش، پروتون یا همون +H رو که توسط مواد ترش (یا اسیدها) آزاد میشوند را تشخیص میدهد. و سلول ها مقاومتی در برابر عبور این جریان نشون نمیدن.
و از طریق انتقال دهنده های عصبی ، سرتونین را با یک نورون حسی به سیناپس ها میرسونه و به همین دلیل ما چشمک میزنیم ;)
سرتونین نوعی انتقال دهنده های عصبی است.
