آدم یاد بگیرد تمام وجودش را بریزد در هر آنچه انجام می‌دهد

در مورد عادت‌ها زیاد شنیده‌ایم؛ به خوبی هم می‎دانیم که همین رفتارهای کوچک کوچک است که زندگی‌مان را تشکیل می‌دهند و اگر شکست یا موفقیتی هم باشد از ترکیب همین رفتارها و عادت‌هاست. یا به تعبیر دارن هاردی، کم پیش می‌آید کسی را فیل گاز بگیرد اما پشه در زندگی همۀ ما بوده!

برای همین خوب است در روز نیم نگاهی هم به کارهای تکراری‌مان و انتخاب‌های کوچک‌مان داشته باشیم، سعی کنیم آگاهانه و از قصد تغییری ایجاد کنیم تا نتیجه را ببینیم.

ما مجموعه عاداتمان هستیم، عالی بودن هم یک عمل خاص نیست و یک عادت است. –ویل دورانت

جناب فرنودیان هم در این مورد زیبا می‌نویسد:

موفقیت بستگی دارد به هزار عامل بیرونی. تلاش برای کمال، ولی از خود آدمیزاد می‌آید و عطشش برای بهتر شدن. آدم یاد بگیرد تمام وجودش را بریزد در هر آنچه انجام می‌دهد. شب که سر می‌گذارد روی بالش بگوید که امروز بهتر از این نمی‌توانستم. بهترین فرزند و همسر و پدر و انسانی که می‌توانستم باشم این بود. برنامه فردا را مرور کند و فردا به لطف امروز، جسم و روح قوی‌تری داشته باشد و برای امروز سر بنهد به بالین و تنها خودش را رها کند.

این روزها بیشتر حواسم به این جمله است: “آدم یاد بگیرد تمام وجودش را بریزد در هر آنچه انجام می‌دهد”، سهم تمرکزم برای بهبود کار امروزم خیلی بیشتر از تمرکزم روی کارهایی است که در آینده خواهم کرد. همین هم قوتی شده تا روزم را با انگیزه بیشتر و شادتر شروع کنم.

نمی‌گویم مثل مورچه هی کار می‌کنم، میگویم “وجودم را میریزم در هر آنچه که امروز انجام می‌دهم حتی اگر کار کوچکی باشد.”

شب هنگام هم ستاره‌هایی که از انجام کارها جمع کرده‌ام را می‌شمارم تا ببینم چقدر مفید بوده‌ام. خیلی از کارها مفیدبودن یا نبودنشان در آخر کار مشخص می‌شود اما برای الانِ من، مفید بودنِ الانِ کارِ من اهمیت دارد.